Ból kolana od środka może powodować także choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego (gonartrozę). Najczęściej dotyczy to osób w średnim lub starszym wieku i oznacza destrukcję chrząstki pokrywającej powierzchnie stawu, wskutek czego powierzchnie ocierają się o siebie, powodując ból, sztywność oraz ograniczenie ruchomości. Dziecko obejmuje stopę rękoma tak, aby podeszwa była zwrócona do środka i aby można się było w niej „przeglądać” (kostka wewnętrzna ma być „schowana”). Powoli, nie szarpiąc nogi, dzieci dotykają palcami stopy kolejno brody, nosa, czoła, uszu i barków. W tym celu lewą ręką chwytamy za zewnętrzną część jego lewej stopy, a prawą podkładamy pod nią chwytając nadgarstek swoje drugiej dłoni. Następnie mocno wykręcamy stopę napastnika do wewnątrz. Następnym razem napastnik z pewnością zastanowi się, zanim zaatakuje znów w ten sposób. Powyższe przykłady nie służą jako krzywi stopkę. Bardzo proszę o jakiekolwiek informacje. Mój roczny synek (sam jeszcze nie chodzi) przy prowadzaiu ustawia skośnie na zewnątrz prawą stópkę, lewą idzie prosto. Czy to poważny powód do niepokoju, gdzie się z tym udać. pozdrawiam serdecznie Monika. So, 15-05-2004 Forum: Zdrowie dziecka - krzywi stopkę. 6 odpowiedzi na pytanie: Krzywa nóżka. bep Dodane ponad rok temu, Zamieszczone przez edycia0110. moja córcia skończyła osiem miesiecy.Ostatnio zauważyłam że gdy prowadzam ją pod paszki to prawą nóżka stawia prosto i normalnie a lewą inaczj.tzn staje na paluszkach i krzywi nóżkę do środka.czasami uda jej się stanąć dobrze ale klęk na kolanach z rękami swobodnie opuszczonymi wzdłuż ciała: przejście do siadu na prawym pośladku, a następnie przejście do siadu na lewym pośladku (w celu redresji skrzywienia lędźwiowego i skrzywienia piersiowego). Pozycje te należy utrzymać przez 5, 10 lub 15 minut. P ozycje te należy utrzymać przez 5, 10 lub 15 minut. Podczas chodu przenosimy ciężar ciała z jednej nogi na drugą. Idealny krok jest wtedy gdy najpierw pięta dotyka podłoża, następnie jest przetoczenie stopy na palce. U małego dziecka chód się kształtuje do wieku przedszkolnego. Pionizacja krok po kroku. – ok. 10 miesiąca gdy opanuje siadanie i przyjmować będzie pozycje klęczną HjueDG. Wszyscy rodzice z niecierpliwością wyczekują pierwszych kroków swojego dziecka. Ich priorytetem jest prawidłowy rozwój małych stopek, który ma wpływa na zdrową postawę oraz dobre samopoczucie pociechy. Nieprawidłowości, które zauważone są jak najwcześniej dzięki ćwiczeniom oraz współpracy z lekarzami i fizjoterapeutą można skutecznie wyeliminować. Jedną z bardzo popularnych wad postawy, które obserwuje się u małych dzieci jest tak zwany gołębi chód - czyli ustawianie nóżek do środka. Co warto o nim wiedzieć? Czym jest gołębi chód? Gdy dziecko stawia jedną stopę do środka, kierując pięty na zewnątrz może to znaczyć, że mamy do czynienia z wadą postawy. Gołębi chód jest łatwy do zaobserwowania - palce jednej lub obu stóp skierowane są do środka, a pięty rotują się na zewnątrz. Warto pamiętać, że takie układanie stopy jest czymś normalnym dla małych dzieci, które dopiero uczą się chodzić. Jednak wada ta u starszych dzieci, gdy jest nieleczona może powodować przykre dolegliwości już w wieku nastoletnim. Gdy dziecko krzywo stawia stopę jest narażone na potykanie się i upadki. Ta wada objawia się też tym, że maluch siadając na piętach ma złączone kolana, a pięty skierowane na zewnątrz. Podczas zabaw lub biegania jego kolana również nadmiernie kierują się do środka. Stópki dziecka do środka - co jej przyczyną gołębiego chodu? Przyczyn powstawania tej nieprawidłowości jest kilka. Wśród nich można wymienić na przykład wady wrodzone, które wynikają z zaburzeń kostnych. Czasami gołębi chód spowodowany jest zbyt słabymi mięśniami lub zbyt dużym napięciem w okolicach obręczy biodrowej. Nierzadko główną przyczyną kierowania stópek do środka są złe nawyki malucha - na przykład nieprawidłowe siedzenie. Co można robić, by uniknąć gołębiego chodu u swoich pociech? Dużą rolę odgrywa dobre obuwie - powinno wyróżniać się grubą i miękką podeszwą, stabilnym zapiętkiem oraz szerokimi, zaokrąglonymi noskami. Buty powinny być lekkie oraz doskonale dopasowane do stopy dziecka. Rodzice powinny zwracać uwagę, w jaki sposób dziecko bawi się oraz siedzi - powinno ono regularnie zmieniać pozycję. Ogromne znaczenie ma zapewnienie maluchowi odpowiedniej ilości ruchu. Za prawidłową postawę oraz właściwe kształtowanie się kośćca odpowiedzialne są mięśnie oraz dynamiczne siły, które działają podczas aktywności. Dziecko stawia nóżki do środka ćwiczenia Często gołębi chód znika wraz z wiekiem - szczególnie gdy rodzice poświęcą postawie swoich dzieci szczególne zainteresowanie. Jeżeli jednak dziecko korzysta już samodzielnie z toalety i nie nosi pieluch, a nadal stawia stópki do środka warto udać się po pomoc do fizjoterapeuty. Specjalista wykonana niezbędne badania oraz przeprowadzi szczegółowy wywiad, a następnie oceni chód naszej pociechy za pomocą specjalnych urządzeń. Udzieli też rodzicom rad, jakie ćwiczenia warto zastosować i jak dbać o zdrową postawę ich pociech. Jakie ćwiczenia warto wykonywać, aby stopa zaczęła układać się we właściwy sposób? Doskonałym ćwiczeniem rehabilitacyjnym jest chwytanie palcami stóp drobnych przedmiotów - może to być niewielka piłka lub materiałowa chusteczka. Dziecko powinno podnosić przedmiot oraz przenosić go w inne miejsce. Innym sposobem na poprawę postawy malucha jest ułożenie na ziemi toru przeszkód, który zmusi dziecko, aby kładło stopę w konkretnym miejscu. Można w tym celu posłużyć się specjalnymi naklejkami w kształcie stóp albo przygotować wcześniej wycinanki. Jazda na rowerze jest kolejną aktywnością, która wymusza u dzieci ustawianie nóg kolanami na zewnątrz. Dobry wpływa na postawę pociechy ma również jazda na hulajnodze. Gołębi chód, czyli kierowanie nóżek do środka to powszechny problem wśród małych dzieci. Warto pamiętać, że im wcześniej rozpoznamy tę wadę oraz rozpoczniemy jej korekcję, tym łatwiej będzie nam ją wyeliminować. Nierzadko gołębi chód wymaga ćwiczeń lub rehabilitacji. Należy również dbać o odpowiednie obuwie pociech - gdyż to ono może być odpowiedzialne za pojawienie się wady. Zawsze pozytywne rezultaty przynosi zachęcanie pociechy do aktywności oraz wspólne zabawy. W tym artykule w przystępny sposób przekaże Ci informacje na temat: – stawia stóp (nóg) u dzieci do środka, – Przyczyn tego problemu, – Rehabilitacji i ćwiczeń – Rokowań i wskazówek niezbędnych do poprawy sprawności :) Gołębim chodem nazywamy chód podczas, którego dziecko ustawia stopę (nóżki) do środka a pięty na zewnątrz. Często w przypadku tego typu chodu dziecko potyka się o własne nogi lub podłoże. Problem dotyczy dużej grupy dzieci i może dotyczyć jednej lub obu kończyn dolnych. Trochę o anatomii w przypadku stawiania stóp (nóg) do środka Około 5-6 roku życia kończyny dolne dziecka powinny być ustawione w prawidłowej osi. Gdy spojrzymy na dziecko z przodu, fizjologiczna oś tworzy linię prostą, ustawioną prostopadle do podłoża, przechodzącą przez środek stawów: biodrowego, kolanowego oraz skokowego. Podczas chodu rzepka (część kolana wysunięta najbardziej do przodu) powinna znajdować się na środku kolana, a stopa i palce powinny być skierowane delikatne na zewnątrz. Dla większości rodziców chód ze stopami (nóżkami) do środka kojarzy się z dysfunkcją stóp, jednak w większości przypadków za tego typu wzorzec odpowiedzialna jest ruchomość i funkcja stawów biodrowych. U niemowląt występuje zwiększone skręcenie szyjki kości udowej. Kiedy dziecko opanowuje umiejętność chodu, biegu czy skakania wartość skręcenia zmniejsza się. Dlatego też w pierwszych latach chód ze stopami skierowanymi do środka jest normą. Z biegiem czasu, jeśli rozwój przebiega prawidłowo przodoskręcenie szyjki kości udowej zmniejsza się, dlatego około 7-10 roku życia stopy podczas chodu powinny ustawiać się równolegle lub delikatnie na zewnątrz. Kiedy u dziecka pomimo upływu czasu chód nie poprawia się, jest to czas na rozpoczęcie diagnostyki. Należy pamiętać, że brak reakcji może skutkować utrwaleniem się nieprawidłowego wzorca chodu i możliwymi przeciążeniami w obrębie stóp, stawów kolanowych, obręczy biodrowej oraz kręgosłupa. Więcej o objawach Dzieci chodzące w rotacji wewnętrznej bardzo często preferują siad w literę „W”. W tej pozycji dziecko ma skręcone stawy biodrowe do wewnątrz, gdzie podudzia skierowane są na zewnątrz. W skrajnych przypadkach dziecko potrafi zgiąć stawy kolanowe względem ud pod kątem 90 stopni do boku. Taką sytuację nazywamy już siadem patologicznym, którego nie są w stanie wykonać zarówno dzieci jak i dorośli, u których stwierdza się prawidłowo wykształcone stawy biodrowe. Podczas innych aktywności dziecka np. przysiad czy wchodzenie po schodach bardzo często kolana schodzą się do Przykład koślawości kolan, która może mieć wpływ na ustawienie stóp do środka. Przyczyny stawiania stóp (nóżek) do środka Jedną z głównych przyczyn stawiania stopy do środka jest niewystarczająca stabilność układu ruchu i dysbalans mięśniowy w obrębie tułowia oraz kończyn dolnych. Może to być szczególnie nasilone u dzieci, które nie lubią aktywności ruchowej. U takich dzieci często widać wystający brzuch, odstające łopatki, zgarbiona sylwetkę co pośrednio przekłada się na chód w rotacji jednak także inne czynniki, które mogą mieć wpływ na ten problem. Zaliczyć do nich możemy: dysplazję stawu biodrowego (wada wrodzona polegająca na nieprawidłowej budowie panewki stawu biodrowego)złe nawyki postawy (ulubiona pozycją siedzenia w kształcie litery „W” gdzie podudzia skierowane są na zewnątrz). Taka pozycja będzie sprzyjała nieprawidłowej funkcji stawu biodrowego a wzrost kostny może utrwalać wadęnadmierne przodoskręcenie szyjki kości udowejduże napięcie mięśniowe w obrębie obręczy biodrowej w wyniku uprawiania sportuFot. Siad w literę W jako jeden z czynników mogących mieć wpływ na ustawienie stóp. Kolejną przyczyną stawiania nóżek do środka może być skręcenie kości piszczelowych do wewnątrz. Piszczel skręca się wtedy wokół własnej osi, jednak nie jest to częsty przypadek. Przyczyną chodu ze stopami do środka mogą być również dysfunkcje w obrębie samych stóp. Przykładem takich zaburzeń jest stopa końska oraz stopa sierpowata. Objawiają się one przywiedzeniem przodostopia, czyli zwróceniem palców do wewnątrz, skróceniu wewnętrznej i rozciągnięciu zewnętrznej krawędzi stopy. Czynnikiem, który dodatkowo może wpływać na wadliwe ustawienie stóp podczas chodu jest nieprawidłowy dobór obuwia (zbyt sztywna podeszwa lub zbyt ciężki but). W takiej sytuacji ruchomość stawów jest ograniczona przez co organizm próbuje zmienić wzorzec chodu. Diagnostyka W przypadku nieprawidłowego wzorca chodu niezmiernie ważne jest ustalenie dokładnej przyczyny problemu. Diagnostyka powinna się rozpocząć od dokładnego wywiadu dotyczącego przebiegu ciąży, porodu, wczesnego etapu rozwoju oraz sposobu w jaki dziecko lub siedzieć. Podczas badania powinno się ocenić ruchomość stawu biodrowego, stawu kolanowego oraz stawów stopy. Ponadto ważna jest ocena osi obciążenia kończyny dolnej. Niestety w praktyce wielu lekarzy bagatelizuje ten problem, co może mieć wpływ na odpuszczenie jakiejkolwiek terapii. W celu uzupełnienia diagnostyki lekarz może skierować na badanie RTG, w celu oceny struktur kostnych, które mogą być odpowiedzialne za powstanie problemu. Jakie leczenie kiedy dziecko stawia stopy (nóżki) do środka? Dla uzyskania korekcji wzorca chodu należy rozpocząć od poprawy ruchomości stawu biodrowego, stawu kolanowego oraz stawów stopy. Dodatkowo należy zrównoważyć dysbalans mięśniowy jeśli wzorzec rotacji wewnętrznej istnieje już dłuższy czas. Fizjoterapeuta może wykorzystać do tego techniki terapii manualnej, masaż mięśniowo-powięziowy oraz ćwiczenia rozciągające. Głównym celem terapii jest nauka obciążania kończyn dolnych w prawidłowej osi (w pozycji stojącej, palce skierowane delikatnie na zewnątrz). Trening powinien się rozpocząć od prostych ćwiczeń w pozycji stojącej. Z czasem ćwiczenia można utrudnić poprzez dodanie różnych bodźców (wykonywanie dodatkowych ruchów rękami, rzucanie piłki). Dalszym utrudnieniem będą ćwiczenia dynamiczne (najlepiej podczas zadań ruchowych przypominających codzienną aktywność w domu lub na placu zabaw). W procesie leczenia pomocne są ćwiczenia z wykorzystaniem czucia głębokiego. Dzięki nim dziecko jest w stanie bez kontroli wzroku nauczyć się prawidłowego ustawienia kończyn dolnych oraz doskonale wie, kiedy ustawienie jest nieprawidłowe. Wpływa to na efektywność oraz przyspiesza tworzenie właściwego schematu ciała. Gdy dziecko opanuje proste czynności pomocne jest wykorzystanie dodatkowych przyborów taki jak dyski sensoryczne, trampolina, równoważnie. W celu korekcji chodu niezmiernie ważne jest zwrócenie uwagi na ulubiony wzorzec siadu dziecka. Podczas rehabilitacji należy wykonywać część ćwiczeń w pozycji siadu skrzyżnego (po turecku) oraz siadu z piętami złączonymi z przodu ciała. Tego typu siad powinien być również preferowany przez dziecko w czasie wolnym. W trakcie leczenia niezwykle istotne powinny być ćwiczenia domowe. Jeśli dziecko będzie wykonywało ćwiczenia tylko podczas terapii (raz lub dwa razy w tygodniu) to osiągnięcie poprawy będzie bardzo ciężkie. Jeśli przyczyną problemu jest słaba siła i stabilność mięśniowa to warto uzupełnić ćwiczenia o pracę nad stabilizacją centralną. Polega ona na treningu mięśni głębokich miednicy i tułowia wpływających na kontrolę ustawienia kończyn dolnych. Dla dziecka korzystna będzie też wszelka aktywność ruchowa podczas zajęć dodatkowych, Jednak w tym przypadku fizjoterapeuta powinien przeanalizować aktywność dziecka i wydać opinię na temat korzyści i zagrożeń nowych zajęć ruchowych. Jeśli nieprawidłowy chód jest objawem uszkodzenia układu nerwowego konieczna może okazać się konsultacja z fizjoterapeutą pediatrycznym zajmującym się zaburzeniami Przykład ćwiczenia, którego celem jest nauka obciążenia kończyn dolnych w prawidłowej osi Zaopatrzenie ortopedyczne – zobacz jaki sprzęt polecam do ćwiczeń i rehabilitacji? Nie trać czasu na szukanie kliknij na link i przejdź od razu do mojego Sklepu – Jeśli do stawiania stóp do środka przyczynia się nieprawidłowa oś stóp pomocne mogą się okazać wkładki ortopedyczne.– Do wzmacniania kończyn dolnych bardzo przydatne mogą być taśmy oraz piłki– Do ćwiczeń równoważnych i treningu stabilności i prawidłowej osi pomocne będą poduszki sensoryczne– Dla komfortu ćwiczeń zawsze warto pomyśleć o macie do ćwiczeń. Rokowania i wskazówki kiedy dziecko dziecko stawia stopy do środka Kiedy dziecko stawia stopę (nóżki) do środka efekty leczenia są uzależnione od przyczyn problemu. W niektórych przypadkach gdy rotacja wynika ze słabej siły i stabilności mięśniowej z wiekiem może dojść do samoistnej korekcji. W większości przypadków należy jednak wspomóc zmianę wzorca chodu poprzez rozpoczęcie ćwiczeń. W przypadku gdy nieprawidłowy chód wynika z nieprawidłowej budowy struktur kostno-stawowych może być bardzo trudno o poprawę. Najlepsze rezultaty leczenia daje stosowanie ćwiczeń polegających na korekcji ustawienia osi kończyn dolnych. Regularne ćwiczenia z fizjoterapeutą oraz systematyczne wykonywanie ćwiczeń w domu prowadzą do poprawy. Należy pamiętać, że poprawa wzorca chodu wymaga czasu, co jest związane z rozwojem układu ruchu i stabilności mięśniowej dziecka. Czasem mówimy tu o kilku latach, potrzebnego na zmianę wzorca chodu. Masz pytania i wątpliwości dotyczące nieprawidłowego ustawienia stóp u swojego dziecka, umów się ze mną na Konsultację Online Zachęcam do komentowania i zadawania pytań pod artykułem!Przemek Jureczko Jestem fizjoterapeutą i propagatorem zdrowego stylu życia. Moim celem nr 1 jest powrót pacjentów do sprawności. Pisząc i nagrywając dla Was materiały staram się wskazać właściwą drogę do zdrowia i pokazać ile zależy od Ciebie! Proponowane poniżej ćwiczenia mają charakter profilaktyczny – wspierają naturalny proces wykształcania się łuków stopy, poprawiają czucie głębokie i umiejętność spontanicznej stabilizacji ciała. Utrzymują stopę dziecka w funkcjonalnej aktywności oraz zmuszają mięśnie brzucha i miednicy do pracy. Wspierają w ten sposób naturalne „wyrastanie” z widocznej w okresie przedszkolnym fizjologicznej koślawości stóp i kolan. Dobór ćwiczeń i stopień ich trudności należy dobrać do wieku i usposobienia dziecka. 6-latek jest w stanie zrozumieć dużo więcej poleceń w porównaniu do 4-latka. Wersje ćwiczeń wymagające skupienia uwagi na kilku elementach jednocześnie lepiej wprowadzać po kilku tygodniach ćwiczeń w wersji podstawowej lub u dzieci nieco starszych. Proszę zauważyć, że w każdym z ćwiczeń stopa jest podparta i przyjmuje choć część ciężaru ciała – tylko wtedy mięśnie są wzmacniane w sposób funkcjonalny. Inne ćwiczenia, np. w chwytanie palcami stóp różnych przedmiotów w pozycji siedzącej, wzmacnia mięśnie, ale „nie uczy” tych mięśni pracy w funkcji, jaką jest stanie i chodzenie. 1. Rozgrzewka -> skupienie uwagi dziecka na pracy stóp – chód (po około 15 kroków) – na piętach – na palcach – na zewnętrznych krawędziach stóp – z pełnym przetoczeniem stopy (postawienie stopy na pięcie, odbicie z palucha), Powtarzamy cały cykl kilka razy. 2. „Skracanie” stopy, by utworzyć tunel dla taśmy/paska/wstążki. Zaczynamy od siadu na krześle ze stopami opartymi o podłoże. Następnie to samo próbujemy wykonać w staniu. 3. Postawa stojąca, stopy równolegle na szerokość bioder, kolana lekko ugięte. Dla łatwiejszego zrozumienia ćwiczenia przez dziecko możemy narysować lub przykleić na jego kolanach „oczy”. Dziecko „odkręca” uda tak, aby nie odrywając stóp od podłoża kolana „patrzyły” w przód lub lekko na boki (nie mogą patrzeć do środka!). Możemy też wyobrazić sobie linię przechodzącą przez biodro, kolano i II-gi palec stopy – chcemy by ta linia nie miała załamań i była w miarę możliwości prosta. Dziecko utrzymuje prawidłowe ułożenie nóg przez np. 10s, 30s, coraz dłużej… Ćwiczenie najlepiej wykonywać przed lustrem. Efekt skorygowania nadmiernej rotacji wewnętrznej kończyn dolnych Zwiększenie efektów ćwiczenia: pod stopę w okolicy głowy I-wszej kości śródstopia wkładamy taśmę, którą dziecko pociąga do góry ku sobie. Utrzymując poprawne ustawienie kończyn dolnych w linii prostych, dziecko dociska głową I-wszej kości śródstopia do podłoża tak, aby taśma nie wysunęła się spod stopy. 4. Pozycja wyjściowa jak wyżej. Utrzymując prawidłowe ustawienie kończyn dolnych dziecko powoli ugina coraz bardziej kolana tak jakby chciało zrobić przysiad. Kolana cały czas „patrzą” w przód lub lekko na boki. 5. Leżenie tyłem, nogi ugięte w kolanach, stopy na podłożu na szerokość bioder. Pod stopy podkładamy taśmę/wstążkę (jak w ćw. nr 2) – dziecko pamięta o aktywnym skróceniu stopy. Kolana cały czas nad stopami, nie uciekają do środka/na boki – w razie potrzeby dookoła kolan można zawinąć elastyczną taśmę, którą dziecko ma za zadanie utrzymać w stałym napięciu (kolana nie mogą zejść się do środka). Ruch: uniesienie bioder i przetoczenie piłki pod biodrami np. 5 razy. 6. Leżenie tyłem, jedna noga ugięta w kolanie i oparta stopą o podłoże. Druga noga prosta na podłożu. Na biodrach położona maskotka. Wznos bioder oraz prostej nogi z przetoczeniem piłki pod biodrami. Biodro nie może opadać po stronie prostej nogi oraz ruch unoszenia i opadania bioder musi być powolny, inaczej maskotka spadnie. Rodzic pilnuje, by kolano nogi ugiętej u dziecka nie uciekało do środka. 7. Postawa jednonóż. Kolano lekko ugięte i cały czas „patrzy” w przód, pilnujemy by nie uciekało do środka. Pracuje tutaj kończyna dolna podporowa (na której dziecko stoi) i na nią głównie zwracamy uwagę. – chwytanie stopą przeciwnej nogi zabawek i wrzucanie np. do koszyka, – rzucamy piłkę do dziecka, dziecko oddaje nam piłkę, – przekładanie piłki / zabawki dookoła bioder. Możemy położyć na głowie dziecka woreczek, który nie może spaść podczas wykonywania ćwiczeń. Dodatkowo stymulujemy utrzymanie prawidłowej postawy ciała. 8. Tor przeszkód – chód po niestabilnym podłożu, np. miękkim materacu, chód po macie pobudzającej receptory stopy „jeżyk”, dyskach sensomotorycznych, ławeczce, itp. najpierw z asekuracją, potem dziecko pokonuje tor samodzielnie z woreczkiem na głowie. 9. Trampolina: – stanie obunóż, – chód w miejscu, – przysiady (kolana patrzą w przód/ na boki), – stanie na jednej nodze, – podskoki obunóż (stopy na szerokość bioder), – podskoki jednonóż. Pilnujemy prawidłowego ustawienia kończyn dolnych. Jeśli podskoki są za trudne i dziecko nadmiernie koślawi kolana, skupiamy się na łatwiejszych statycznych wersjach ćwiczenia. W przypadku stwierdzenia znacznych zaburzeń w obrębie kończyn dolnych warto dodatkowo włączyć ćwiczenia specjalistyczne i metody terapeutyczne dobrane indywidualnie przez fizjoterapeutę. Terapia może być wspomagana przez stosowanie indywidualnych wkładek ortopedycznych – najczęściej wtedy, gdy dziecko trenuje sport/ma nadwagę i skarży się na bóle zmęczeniowe stóp/kolan, koślawość jest znaczna lub występuje duża asymetria koślawości między prawą a lewą stopą. Decyzję o włączeniu wkładek u dzieci poniżej 5 roku życia może podjąć jedynie lekarz po przeprowadzeniu dokładnego badania ortopedycznego i neurologicznego dziecka. Rozwój stóp dziecka to skomplikowany proces, podczas którego mogą występować chwilowe odchylenia od normy. Rozwijają się mięśnie, rosną kości, zmienia się cały kostny układ, proporcje ciała. To wszystko wpływa na to, jak dziecko stawia stopy. Małe dziecko chodzi odmiennie od dorosłego człowieka. Kiedy dziecko zaczyna chodzić? Pamiętajmy, że każde dziecko zaczyna chodzić w innym czasie. Zazwyczaj dziecko stawia pierwsze kroki na przełomie 12-15 miesiąca życia. Pamiętajmy jednak, że pierwsze kroki maluch może postawić wcześniej (9-10 miesiąc) lub później niż we wskazanym okresie. Najważniejsze, by wszelkie wątpliwości konsultować z lekarzem specjalistą i pod żadnym pozorem nie wymuszać u dziecka postawienia pierwszych kroków! Jak pomóc dziecku chodzić? Dziecko, w odpowiednim dla niego tempie, musi zaliczyć wszystkie etapy poprzedzające postawienie pierwszego kroku - tak małego dla dziecka, a tak dużego dla czekających na niego z utęsknieniem rodziców. Elementy takie jak pełzanie, potem czołganie, następnie raczkowanie i stopniowe wznoszenie ciała do pozycji pionowej przy trzymaniu się mebli jest niezbędne, aby przygotować ciało do trudnej sztuki chodzenia. Mięśnie muszą być odpowiednio silne. Dziecko stojąc przy meblach uczy się balansu ciała i utrzymywania równowagi - upadki są tu konieczną nauką na błędach. Maluch musi nauczyć się bezpiecznego siadania w momencie, gdy czuje się zmęczony. Aby z kolei bezpiecznie siadać, bez charakterystycznego "pacnięcia" na pupę, musi też nauczyć się kucać. Swoją drogą, my, dorośli, także zapominamy o terapeutycznej roli kucania. To świetna dla naszego kręgosłupa, relaksująca pozycja po całym dniu siedzenia, które nie jest dla naszej sylwetki naturalne. W czasie nauki stawiania pierwszych kroków przez pociechę pamiętajmy, by odpowiednio zabezpieczyć wszelkie ostre, niebezpieczne krawędzi podczas tej żmudnej nauki, ale nie wyręczajmy dziecka - nie podnośmy go do pozycji pionowej na siłę, nie wsadzajmy do chodzika. Ważne w nauce chodzenia jest także obuwie - naukę chodzenia warto rozpocząć w antypoślizgowych skarpetkach lub butach z elastyczną, lekką, antypoślizgową podeszwą. Buty do nauki chodzenia nie powinny w żaden sposób krępować naturalnych ruchów stóp. Czubki w bucikach do nauki chodzenia powinny być odpowiednio szerokie i wysokie, aby dziecko mogło w nich swobodnie poruszać palcami. Wachlarzowy rozstaw palców nie tylko zapobiega odparzeniom, ale jest niezbędny do prawidłowego rozwoju stóp - dziecko unosząc i kurcząc paluszki łapie równowagę na swoich słabych jeszcze nóżkach. Najważniejszy w nauce chodzenia u dziecka jest etap dostawiania nogi do nogi przy meblach - od tego momentu do postawienia pierwszego kroku "bez trzymanki" może minąć nawet kilka miesięcy. Dziecko uczy się w tym czasie prawidłowego ułożenia miednicy, równomiernego obciążenia każdej kończyny, rozwija także wyobraźnię przestrzenną i uczy się na błędach, rozwijając wewnętrzną motywację do podejmowania prób po upadku. Jak nie zaszkodzić dziecku w nauce pierwszych kroków? Nawet nie zdajemy sobie sprawy, jak kluczowy jest dla późniejszych wad rozwojowych, najwcześniejszy etap - nauki chodzenia. Nieodpowiednie obuwie, chodzik, zmuszanie do chodzenia dziecka, które bezwładnie rusza nóżkami, nie potrafiąc jeszcze samodzielnie złapać równowagi - to najczęstsze błędy. Dziecko, które zbyt wcześnie chodzi z pomocą rodzica tylko rusza nogami - ma to, uwierzcie, mało wspólnego ze świadomym chodzeniem... ;-) Dziecko nie zwraca uwagi jak stawia stopy, nie uczy się równowagi, bo wie, że niezależnie od postawionego kroku i tak jest trzymane za ręce i nie przewróci się. Podczas takich "nauk" może utrwalić w sobie nieprawidłowe wzorce ruchowe. A chodzik? Nieprawidłowe ustawienie miednicy, nieprawidłowe odpychanie się palcami, które nie ma nic wspólnego z chodzeniem, dodatkowo uczy dziecko złego wzorca stawiania stóp. Nie potrzebuje utrzymywać równowagi. To najważniejsze kwestie, przez które chodzik nie powinien już pojawić się w żadnym domu małego dziecka. Dziecko stawia nóżkę do środka Krzywe stopy, ustawione do wewnątrz, to naturalne, fizjologiczne ustawienie stóp u dzieci między osiemnastym a dwudziestym czwartym miesiącem życia. Zauważmy, w jaki sposób dziecko ułożone jest w łonie matki. Skrzyżowane, podkurczone nóżki. Koślawość kolan - skierowanych do środka najbardziej widać w pierwszym etapie stawania na obie nogi. Jeśli po ukończeniu 2 lat dziecko nadal kieruje stopy do wewnątrz, należy skontaktować się z lekarzem. Na wcześniejszą konsultację zdecyduj się, jeśli zauważysz, że Twoje dziecko stawia jedną stopę notorycznie inaczej, niż drugą (np. koślawi tylko jedną stópkę), lub jeśli widzisz, że to ułożenie stóp sprawia mu dyskomfort, jeśli wręcz potyka się o swoje stópki, lub podczas chodzenia wykonuje ruch przypominający zamiatanie podłogi. Prócz tych sytuacji, lekkie koślawienie stóp u dziecka między 18 a 24 miesiącem życia jest fizjologiczne i wynika ze zwiększonego skręcenia szyjki kości udowej u niemowląt. Podczas ruchu, ćwiczeń, chodzenia, kąt ten zmniejsza się a stopy zaczynają układać się prosto. Koślawość kolan i pięt - jakie buty? Podstawą rehabilitacji nieprawidłowości w postaci koślawości kolan i pięt jest regularne ćwiczenie mięśni. Wiele ćwiczeń znaleźć możemy w Internecie, zazwyczaj jednak lekarz specjalista informuje rodziców o zestawie ćwiczeń dla konkretnego dziecka. Ważne jest obuwie - koślawość kolan polega na charakterystycznym ustawieniu kolan, które sprawia, że nogi układają się w znak X. Koślawość kolan powoduje z kolei koślawość stóp. Jak rozpoznać koślawość stóp? Obejrzyj, w jaki sposób ściera się podeszwa w butach dziecka. Jeśli buty zdecydowanie mocniej ścierają się po wewnętrznej stronie, może to wskazywać na wspomnianą wadę. Buty dla dziecka z koślawością powinny przede wszystkim stabilizować nogi w prawidłowym ułożeniu, przydatny jest tu więc wyższy, sztywny zapiętek w butach dla dzieci, zapobiegając nadmiernemu opadaniu stopy do środka. Podeszwa powinna posiadać tzw. obcas Thomasa w kształcie charakterystycznego klina. Może on być supinujący (dla koślawości stóp) lub pronujący (odwrotnej sytuacji - gdy nogi dziecka wyginają się do zewnątrz, tworząc łuk). Obcas taki odciąża wewnętrzną stronę stóp. Pamiętajmy, że nie każda wada wymaga obuwia ortopedycznego - nie kupujmy takich butów bez konsultacji z lekarzem. Wiele nieprawidłowości można cofnąć ćwiczeniami i butami profilaktycznymi - takimi, które zapobiegają, są uniwersalne, dla każdego dziecka. To buty z elastyczną podeszwą, szerokimi noskami, usztywnianym zapiętkiem. Buty takie posiadają profilowaną wkładkę - anatomiczne zgrubienie na wkładce zmusza stopę do odpowiedniej pracy, przyczyniając się do zapobiegania płaskostopia. Zdrowe buty dla dzieci Buty i kapcie Slippers Family to obuwie dla każdego dziecka w wieku 1-10 lat. Elementy profilaktyczne dbają o prawidłowy rozwój stóp. Dzięki obcasowi Thomasa, są szczególnie polecane u dzieci z tendencją do koślawienia stópek do środka. Szerokie noski w butach dziecięcych, zakryte aby chronić palce podczas zabawy. Elastyczna, niebrudząca podeszwa sprawia, że są idealnymi kapciami do przedszkola, żłobka, domu. Naturalne materiały dbają o prawidłową cyrkulację powietrza w butach. Buty dla dzieci z wkładką profilowaną przeciw płaskostopiu. Sztywny zapiętek zapobiega nieprawidłowemu siadaniu, stabilizuje pięty dziecka w odpowiedniej, prostej pozycji, jednocześnie nie krępując ruchów stopy dzięki super elastycznej, kauczukowej podeszwie. A do tego łatwo zakładane, dzięki zapięciu na rzep. W ten sposób możesz nauczyć dziecko samodzielnego ubierania się. Kto powiedział, że zdrowe buty muszą być nudne? Wybierz swój ulubiony motyw - jednorożce, superbohaterowie, zwierzęta, printy z pazurem i złote, magiczne motyle na naszych kultowych kapciach Flami... Dla starszych dzieci wybierz tenisówki na rzep lub z gumką - modne buty do szkoły dla chłopca i dziewczynki. Każda para butów została zrobiona ręcznie, przez mistrzów szewskich z wieloletnim doświadczeniem, w naszej manufakturze w polskich górach. Masz wątpliwości, jaki model lub rozmiar wybrać? Zapytaj naszych konsultantów, którzy z chęcią udzielą Ci pomocy, byście wybrali razem najlepsząparę butów dla Twojego dziecka. fot. Adobe Stock Nauka chodzenia to jeden z kamieni milowych rozwoju dziecka. Wyczekiwana umiejętność może też przysporzyć zmartwień, czy dziecko prawidłowo stawia kroki. Na skróty: Początki chodzenia Chodzenie na palcach Płaskie stopy Stawianie stóp na zewnątrz Krzywe nóżki Stopy do środka Powody do niepokoju Początki chodzenia Chód małego dziecka daleko odbiega od sposobu poruszania się dorosłych. Nie przeraź się chwiejną postawą i kiepskim wrażeniem pionizacji, tym bardziej pierwsze stawiane kroki będą niezgrabne. Maluch chodzi najczęściej na szerokiej podstawie z pochyloną do przodu miednicą. Brzuch i pośladki są wypięte, ręce sztywnieją, by utrzymać ciało w tej pozycji. Kroki są krótkie, niepewne, chód chwiejny. Maluch stawia stopę płasko na podłożu z obciążeniem palców: to one jako pierwsze stykają się z podłożem, nie pięta. 1. Dziecko chodzi na palcach Bywa, że dziecko chodzi jak baletnica. Niektórym maluchom tak jest wygodnie stawiać pierwsze kroki. W połowie 2. roku życia dziecko opanuje normalny sposób stawiania stóp od pięty. Dziecko próbuje dogonić swój środek ciężkości lub nabywa taką umiejętność w... chodziku. Podobnie jest z trzymaniem rąk dziecka w górze, by ułatwić mu stawianie kroków. To powoduje, że ciało malucha pochyla się do przodu, a w efekcie malec dłużej będzie chodził na placach. Nasza rada: Jeśli dziecko po kilku miesiącach chodzenia na palcach nie chce z tego zrezygnować i nie potrafi stanąć na całych stopach, porozmawiaj o tym z lekarzem. Może to być związane z niepełnym wydłużeniem mięśnia biodrowo-lędźwiowego. fot. Adobe Stock 2. Dziecko ma płaskie stópki We wczesnym dzieciństwie płaskostopie jest normą. Kości i stawy są jeszcze bardzo giętkie, a mięśnie wzmacniające je jeszcze nierozwinięte. Maluch musi dużo chodzić, by je wytrenować. Ciężar ciała dziecka sprawia zaś, że łuk stopy spłaszcza się i jest niewidoczny. Koło 5. roku życia stopa nabierze innych kształtów, wtedy przyśrodkowy brzeg stopy będzie bardziej uniesiony. Teraz, kiedy dziecko jest na początku chodzenia, jego stopa potrzebuje dużej stabilizacji i dlatego wydaje się być płaska i masywna. Nasza rada: Nie denerwuj się, bo płaskostopie w pierwszych 3 latach życia dziecka jest całkiem normalne. Czekając na prawidłowe wysklepienie się stópki nie ulegaj pokusie, by sprawić mu ortopedyczne buty. Pozwól biegać boso, ale tylko po miękkim podłożu. 3. Dziecko stawia nóżki na zewnątrz Kaczkowaty chód u dziecka jest normalny. Stawiając stópki na zewnątrz, maluchowi łatwiej jest utrzymać równowagę. Takie ustawienie pomaga też wyrównać szpotawość kolan (łukowate wygięcie na zewnątrz). Między 2. a 3. rokiem życia niektóre dzieci mogą stawiać stopy do wewnątrz. Nasza rada Nie niepokój się – gdy malec nabierze wprawy w chodzeniu, będzie stawiać nóżki prosto. Zawsze możesz poprosić ortopedę, by ocenił chód malca. fot. Adobe Stock 4. Dziecko ma krzywe nóżki Łukowato wygięte nóżki (ze szparą między kolanami) ma większość dzieci zaczynających chodzić. Jeśli smyk ma urozmaiconą dietę obfitującą w witaminę D, szpotawość kolan jest częścią normalnego rozwoju, a nie objawem krzywicy. Do 2. urodzin kolanka powinny się wyprostować. Nasza rada: Jeśli wygięcie nóżek jest niesymetryczne, utrudnia chodzenie albo pogłębia się po skończeniu przez dziecko 2 lat, zgłoście się do lekarza. 5. Dziecko stawia stopy do środka Jeśli malec dopiero zaczął chodzić, nie wymaga to jeszcze interwencji lekarza. Niewielka liczba dzieci (8–9%) stawia stopy do wewnątrz aż do wieku dorosłego. Jeśli nie powoduje to trudności z chodzeniem czy bólu stóp, nie jest groźne. Nasza rada: Idź do lekarza, jeśli w ciągu kilku miesięcy ustawienie stópek się nie zmieni lub utrudnia chodzenie, a także gdy w czasie spoczynku palce stóp nie są skierowane na wprost lub oglądane od spodu mają kształt półksiężyca (do wewnątrz). Parametry chodu rozwijają się i zmieniają aż do 7 roku życia dziecka. Nigdy nie kupuj wkładek czy butów ortopedycznych „na zaś”, bo wydaje ci się, że to ułatwi dziecku chodzenie. Najważniejszy jest prawidłowy dobór obuwia oraz pozwalanie stopom na pełne doświadczanie podłoża, czyli chodzenie boso. fot. Adobe Stock Co może niepokoić wstawanie z klęku jedną nogą - zawsze z tej samej nóżki, chodzenie bokiem wyłącznie w jednym kierunku, koślawe ustawienie jednej lub obydwóch stópek, przeprosty w kolanach, brak umiejętności obciążania całej stópki, długotrwałe utrzymywanie się przodopochylenia miednicy, usztywnione nóżki i/lub rączki oraz chód z nadmiernym kołysaniem się na boki, utrzymujące się zaciskanie paluszków stóp podczas chodu. Zobacz polecane obuwie dla dzieci na jesień: Czytaj także: Jak wesprzeć dziecko w nauce chodzeniaIle powinien ważyć twój maluch? Sprawdź

dziecko krzywi stopę do środka cwiczenia